22 december

Soo 22 December 22:26, eigenlijk had ik nu net een uur in het vliegtuig naar huis moeten zitten. Vandaag is me zwaar gevallen, heel zwaar. Het idee dat ik binnen 24 uur in Nederland aan was gekomen kan ik moeilijk bevatten. Ik mis alles en iedereen 10x zo erg vandaag en de emoties zitten me erg hoog om eerlijk te zijn. Zo stoer als alles is of zo mooi als alles lijkt, dit jaar heeft me ontzettend veranderd. Ik push mezelf graag tot het uiterste en ook met de beslissing om te blijven heb ik misschien net wat te ver gepusht. Alsof ik mezelf of anderen wat wil bewijzen, dat ik het zo lang mogelijk vol kan houden hier of alsof het allemaal niet zo zwaar is. Of misschien is het wel gewoon de juiste keuze en voel ik me binnen een paar dagen weer super goed. Who knows, ik weet wel dat ik er sterker uit kom, uit welke beslissing of situatie dan ook. De dag verloopt redelijk goed, pas savonds als ik alleen sta te koken krijg ik het zwaar. Het is zo heerlijk om alleen te wonen hier maar o zo alleen op dit soort momenten. Als ik buiten aan tafel ga zitten met een bord eten in de avond zon breek ik. De laatste weken hebben zo veel energie en doorzettingsvermogen gekost. Ik heb een ontzettend mooie baan, prachtige omgeving, lieve mensen om me heen, alles. Maar ik zou er alles aan doen om thuis te zijn, om papa en mama en mijn eigen vrienden even een goede knuffel te kunnen geven en om ze te vertellen hoe erg ik ze waardeer. Ik besef me echt wel dat ik thuis aan het verheerlijken ben en dat het binnen 2 weken allemaal weer normaal zou zijn, dat het beter is om door te zetten en dat me hier nog zo veel moois te wachten staat, maar damn het is zo zwaar. Ik app mijn goede vriendin Lidewey van thuis hoe het gaat, die belt me binnen een minuut, alsof ze een 6e zintuig heeft voor hoe het met me gaat.. ze is zo’n steun en heeft me binnen een paar seconden alweer aan het lachen. We hangen een half uur aan de telefoon, zo fijn zulke vriendinnen.. ik had mijn bord eten na 2 happen al ingeruild voor een fles wijn.. (die had ik al gehaald omdat ik wel wist hoe deze avond zou gaan😂..) ik eindig in bed met een telefoon vol met lieve appjes van iedereen. Hoe graag iedereen me thuis had gehad maar hoe trots ze zijn en hoe goed mijn keuze is. Om 22:50 geef ik er met tegenzin aan toe dat het goed is zo, dat ik het eens moet zijn met de keuze die ik gemaakt heb en dat het vanaf nu alleen maar weer beter kan worden. Zo niet, kan ik altijd nog naar huis