14 februari

Na een veel te drukke week heb ik vandaag bijna niks uitgevoerd.. Ik ben even naar de clinic gelopen en gekeken of ze me ergens voor nodig hadden, koffie gedronken en ben weer terug gelopen. Uren op de bank gehangen, een beetje onzin gekeken op Youtube, tv gekeken huis opgeruimd, was gedaan.

 Toen kwam ik smiddags met het idee om een boek te gaan schrijven over mijn reis ervaringen. Ik betrap mezelf er op dat ik me helemaal niet alleen voel op zo’n saaie zondag thuis zitten. Ik verveel me niet, ben blij met de rust en geniet van mijn dag. Als ik voor het begin van mijn boek in mn herinneringen graaf naar de eerste dagen lach ik om de wereld van verschil. Hoe ik huilend in het vliegtuig zat, hoe alleen ik me gevoeld heb en hoe bang ik was voor het onbekende. Een jaar lang zat ik in een achtbaan van emoties, heel veel goede leuke maanden heb ik gehad en pas de laatste maanden die ik hier nu langer ben dan gepland hebben me geleerd dat alleen zijn niet alleen hoeft te voelen. Het voelt goed zo te zijn veranderd en het geeft zoveel rust dat ik geen andere mensen nodig heb om lol te hebben of om me goed te voelen. Geluk zit van binnen! Een verandering die veel tranen en moeite heeft gekost. Een verandering die ik was misgelopen als ik veilig thuis in Nederland op de bank had blijven zitten. Het kon geen kwaad om me vreselijk alleen te voelen voor een periode of om keer op keer te breken omdat ik iedereen zo miste. Ik heb mezelf herpakt en ben er zo veel sterker uit gekomen. Een mooi proces..