9 december 2019

9 December 2019. 

Alweer bijna een half jaar geleden besloot ik dat ik toch echt mijn droom waar wilde gaan maken. Werken in het buitenland, met paarden uiteraard! Waar of wanneer dat zou gaan gebeuren was ik nog niet over uit. Maar vanaf toen wilde ik er toch echt voor gaan. Nog geen verplichtingen en vrij om te gaan en staan waar ik wil. Mijn Cv vertalen en updaten was de eerste stap en dat ging me best soepel af. Het zou zoeken worden naar een leuke bestemming. Maar stiekem zat die al in mijn hoofd. Australië! Maar damn wat een idee. Is dat niet te hoog gegrepen? Misschien is wat dichterbij ook wel prima. Maar if your dreams don’t scare you they’re not big enough! Dus waarom zou ik het niet proberen. Na veel research en wat maitjes rond gestuurd te hebben naar verschillende stallen was het afwachten. 

Al snel kreeg ik veel berichten terug. Eigenlijk waren ze allemaal erg enthousiast en zouden ze graag samenwerken. Wel op een voorwaarden, dat ik volgende maand kon beginnen. Dit was natuurlijk niet haalbaar maar dit maakte mij mega enthousiast! Was het dan toch niet zo ingewikkeld allemaal? Na een paar weken goed zoeken vond ik een stal in het westen van Australië en na wat zoeken over de omgeving en de stal was ik meteen verkocht. Wat een prachtige omgeving. Op stella equestrian worden paarden gekocht, ingereden en daarna word er een nieuwe eigenaar voor gezocht. Na wat mailen over en weer leek het snel te klikken. Ik begon met enige twijfel aan alle voorbereidingen maar prikte al snel een datum en boekte na wat nadenken een ticket. Via Thailand, om eerst even een week lekker te ontspannen in een mooi hotel en om alles even te laten bezinken. Dit was ook goedkoper dan een rechtstreekse vlucht. Ik had me goed ingelezen in de verdere stappen die nodig waren om te mogen werken in Australië. Ik was er binnen no time klaar voor. Mijn afscheidsfeest kwam sneller dan verwacht en de tijd vloog voorbij. Wat heb ik een heerlijke dag gehad en wat was ik blij dat iedereen die me zo dierbaar is er was❤️. Zo veel lieve cadeautjes en mooie brieven. Zo veel steun en support van iedereen, dat doet me zo goed. Nog maar 26 dagen en dan is het al zo ver. Ik denk dat het nog niet helemaal tot me door dringt want de zenuwen zijn nergens te bekennen. Wel besef ik me maar al te goed wat ik straks allemaal ga missen. Mijn werk hier en de paarden waar ik elke dag zo van kan genieten. Mijn lieve vrienden en mijn famillie.  Ik ga er het beste van te maken met iedereen de komende 4 weken.